| ავტორი | |
|---|---|
| ეპოქა | 1874-1959 (XIXს. XXს.) |
| თხზულება | „დაუწერელი პოემა“ (შალვა დადიანი, რჩეული თხზულებანი, ტომი I, თბილისი, 1958) |
| სახეობა | |
| ციტაცია | „შემდეგ დავით ჩოლოყაშვილი, გადამკეთებელი და ავტორი ტრაღედია „ეფიღენიისა“ [...] აღამემნონ მეფე ბერძენთა, მიმავალი ტროადის ქალაქს საბრძოლველად [...] აღამემნონი არასასურველი შედეგების მოახლოებას გრძნობს [...] ბოლოს იგი მიმართავს ქურუმებს და სთხოვს შეეკითხონ ორაკულს და ორაკულის პასუხი აცნობონ [...] ორაკული შემდეგ პასუხს იძლევა: „ღმერთები მაშინ მოავლენენ ქარს, თუ აღამემნონი მათ მსხვერპლად ელენეს უახლოეს ნათესავს“, ხოლო მისი უახლოესი სისხლით მონათესავეთა აღამემნონის ქალი ეფიღენია ერთადერთი მისი შვილი და ულამაზესი ქალი. ამის საქმრო კი არის ერთ-ერთი მორჩილი მეფე და გმირი აქილესი [...] აღამემნონის წინაშე დგას დილემა [...] ეფიღენიას წინაშე დგას საკითხი [...] ასეთივე ტრაგიკული მომენტია შექმნილი ეფიღენიას მიჯნურის აქილესისათვის [...] აღამემნონი დიდ მწუხარებაში ვარდება [...] არანაკლებ მწუხარებაში იმყოფება აქილესიც [...] ეფიღენიაც, ცხადია, ღრმა მწუხარებაშია ჩავარდნილი [...] აქილესს ეფიღენია. თავის აზრს უსაბუთებს [...] აქილესის ტყვე, მეფის ასული, არო, აქილესის ბედნიერებისთვის იკლავს თავს [...] აროც ელენეს ნათესავი ყოფილა. ამის გამო ქარი ამოვარდება და აქილესის ლაშქარიც გასწევს საომრად“. (გვ. 422-424) |
| ტერმინი |
| კომენტარი |
|---|
