| ავტორი | |
|---|---|
| ეპოქა | 1939 წ.- (XX-XXI სს) |
| თხზულება | „ცალ-ცალკედ და ერთად“ (გურამ დოჩანაშვილი, მოთხრობები, ტომი III, თბილისი, 2003) |
| სახეობა | |
| ციტაცია | „გიტარის თანხლებით დამწუხრებული მღეროდა, თუ როგორ მოკვდა გმირი ჰექტორი. – ვინ? ჰექტორი?! – ძლივს გამოცოცხლდა ვასიკო [...] ერთი ჯამბაზი სიმღერით როგორც კი მიადგებოდა იმ ადგილს, სადაც ჰექტორი იმქუსლიანმა უნდა მოჰკლას, თურმე ერთი ვენეციელი თითო ოქროს უხდიდა ჯამბაზს მხოლოდ იმისთვის, რომ შეეწყვიტა სიმღერა [...] ერთი დღით კიდევ რომ გაეხანგრძლივებინა ჰექტორის სიცოცხლე [...] და ჰექტორიც მოკვდა? [...] და ჰექტორიც-მეთქი... მოკვდა? [...] მთელ ჰომეროსში ჰექტორი ჩემი ყველაზე მეტად საყვარელი გმირია, რადგან ოდისევსი კარგა გაქნილი და ცბიერი იყო, თავის დამცირებაც კოხტად შეეძლო საჭიროების შემთხვევაში... აქილევსის გმირობებითაც არ ვარ მაინცდამაინც გადარეული [...] მერედა, იმ ცალ ქუსლსაც რომ ვერ მოუარა, ეს იყო საქმე? მაგრამ ჰექტორის ცოდვამი უწია... თანაც გაქანებულ ომში ვიღაც ქალის გულისთვის აიღო და გაიბუტა, წამოწვა სადღაც მხართეძოზე არხეინად, განზე. მაინცდამაინც პატროკლე უნდა მოეკლათ, რომ განრისხებულიყო? იფ... პატროკლესათვის წავიდა თავიდან ომში? [...] აი, ჰექტორი კი ჰექტორი [...] კანონიერი მეუღლის სანახავადაც კი ვერ იცლიდა, ნამდვილი გმირი თუკი ვინმე იყო მთელ ტროას ომში, ვინ და, გენაცვალე, ჰექტორი! ქარაფშუტა ძმის ვნებიანობისა გამო მუდამ პატროკლეს, აქილევსის, ოდისევსის, აგამემნონის კოტიკას სამართებელივით ალესილი ხმლის ქვეშ [...] და ერთხელ, როგორც იქნა და მოიცალა და ცოლ-შვილს დახედა ისე იყო გადაღლილი, გატანჯული, სისხლსა და ტალახში ამოთხვრილი, ეს მოხდენილი ვაჟკაცი ადამიანს აღარ ჰგავდა, და შვილი ხელში რომ აიტაცა, იმისმა შემხედვარემ, შეძრწუნებისაგან იტირა ბავშვმა! [...] და ყველაფერი ეს – სხვისი გულისთვის!“ (გვ. 275-276) |
| ტერმინი |
| კომენტარი |
|---|
