| ავტორი | |
|---|---|
| ეპოქა | 1891-1959 |
| თხზულება | მშვიდობის წიგნი (გალაკტიონ ტაბიძე, თხზულებანი თორმეტ ტომად, ტომი XI, თბილისი, 1966-1973) |
| სახეობა | |
| ციტაცია | „ასეა, რადგან, ტალღათ ზედაპირს, ნავი მოადგა კოლხიდის ნაპირს“. (გვ. 41)
„თვით სპეტაკ თოვლზე, წრფელზე, წმინდაზე, საქართველოზე, თვით კოლხიდაზე“. (გვ. 49)
„ყოველი მხრიდან იდგა ხალისი, ძველი კოლხიდა – სამშობლო მისი – ხვდებოდა მომსვლელთ“. (გვ. 82)
„ესმის, ვით ძველად მღერა კოლხიდის“.
„წმინდა რომაა წიგნი ქართული, ამიტომაა ასე გართული მისით კოლხიდა, მარადის მზითა შუბლგახსნილი და წელგამართული“. (გვ. 116)
„არ მყოფნის ღონე და არცა სული, ხმა გავიგონე მართლაც ზევსური“. (გვ. 123)
„შუა ზვირთები მძლავრი აქვს ფაზისს. იგი, მტვირთველი წელთ მრავალხაზის, ძლევით მიათრევს ზვირთებს და აფრებს, როგორც სიაფთრეს, ისე სინაზეს. როს მედეასი და იაზონის წყებად დას-დასი ვიდოდნენ დრონი, მაშინაც წუხდა, მაშინაც დუღდა და ჰქუხდა, ჰქუხდა იმისი ფონი“. (გვ. 222)
„გაფრინდა ფარჩა დღე ოქროს ვერძის“. (გვ. 223)
„ბრჭყვიალებს ღონის, სიმტკიცის კერპი, აქ იაზონის იდგაო ტერფი“. (გვ. 304)
„აქ იაზონი ვიდოდა გონით მხნედ, თავდადებით“. (გვ. 304)
„ჰელესპონტთან სხვას მდებარე ქალაქს არქმევდა რეას“. |
| ტერმინი |
|
| კომენტარი |
|---|
